Малітва:
Прыйдзі,
Стварыцель Дух Святы, наведай вернікаў сваіх,
Напоўні
ласкай з вышыні сэрцы, што створаны Табой.
Названы Суцяшыцелем, Ты — найвышэйшы
Бога дар,
Жыцця крыніца і любоў, і узмацненне
нашых душ.
Ты
спасылаеш сем дароў, бо маеш сілу ад Айца.
Праз
Сына абяцаны нам, Ты мноствам моваў
прамаўляў.
Сваёю ласкай асвяці сэрцы і розум
нашыя,
І сэрцы нам аздараві, і нашы цноты
узмацняй.
Ты
злога духа адгані і супакоем адары,
Заўсёды
за сабой вядзі і прабачэнне грэшным дай.
Дай праз Цябе Айца пазнаць і шлях да Сына
пакажы.
Ты — Дух любові іх дваіх, верым Табе ва
ўсе часы.
Богу
Айцу хвала заўжды і Сыну ўваскрэсламу.
Суцяшыцелю,
Табе хвала на вечныя вякі. Амэн.
a) Гэты свет цэніць людзей
упэўненых у сабе, якія могуць выкруціцца з кожнага
клопату, не выбіраючы сродкаў, якія могуць падманваць, спрытна выйсці з кожнай
непрыемнай сітуацыі, якія ўсяму, што робяць, надаюць прыгожы выгляд і ўмела
затушоўваюць свае памылкі і промахі.
b) Хрыстос не меў такога мыслення.
Ён змагаўся з хлуснёй фарысеяў. Казаў так: "Будзьце разважлівыя, як змеі,
і простыя, як галубы" (Мц 10,16). Ён хацеў, каб Яго вучні ставаліся
падобнымі да малых дзяцей, чыстых і простых, без падману.
c) А што я ў сабе цаню? –
праўдзівасць ці хітрасць, якая забяспечвае мне часовы поспех? Ці ў глыбіні
сэрца я не адчуваю зайздрасці да тых, каму гэта ўдаецца? Ці я не захапляюся
гэтымі людзьмі? Што я выбіраю: цалкавітае паражэнне ці
найкаштоўнейшую хлусню? Ці згаджаюся на прыніжэнне, каб толькі не хлусіць? Ці
імкнуся быць праўдзівым у глыбіні свайго сэрца, у сваім мысленні? Ці можна мне
давяраць, верыць таму, што я раблю, што гавару?
d) Беззаганная Маці, праўдзівасць Тваёй душы
захапляе Бога. Удзялі мне ласку, каб маё сэрца было, як сэрца дзіцяці: чыстае і
праўдзівае.
Чытанне:
Мц
6, 14-34: "Калі
вы будзеце адпускаць людзям правіны іхнія, то Айцец ваш Нябесны адпусціць і
вам. А калі не будзеце адпускаць людзям, то і Айцец ваш не адпусціць вам
правінаў вашых. Калі посціце, не будзьце
панурымі, як крывадушнікі. Бо яны закрываюць свае твары, каб людзі бачылі, што
яны посцяць. Сапраўды кажу вам: яны атрымліваюць сваю ўзнагароду. Ты, калі
посціш, намасці галаву сваю і абмый твар свой, каб паказаць, што посціш, не
людзям, але Айцу твайму, які ў таемнасці. А твой Айцец, які бачыць патаемнае,
аддасць табе. Не збірайце сабе скарбаў
на зямлі, дзе моль і ржа знішчаюць і дзе злодзеі падкопваюцца і крадуць.
Збірайце сабе скарбы ў небе, дзе ні моль, ні ржа не знішчаюць і дзе злодзеі не
падкопваюцца і не крадуць. Бо дзе скарб твой, там будзе і сэрца тваё. Светачам
цела ёсць вока. Калі ж вока тваё чыстае, то ўсё цела тваё будзе светлае. Калі ж
вока тваё дрэннае, то ўсё цела тваё будзе цёмнае. Калі ж святло, якое ў табе, з’яўляецца цемрай,
то якая ж цемра! Ніхто не можа служыць двум гаспадарам. Бо ці аднаго будзе
ненавідзець, а другога любіць; ці аднаго будзе трымацца, а другім пагарджаць.
Не можаце служыць Богу і мамоне. Таму кажу вам: не турбуйцеся аб жыцці вашым,
што есці і што піць, ні аб целе вашым, у што апрануцца. Ці ж не большае жыццё
за ежу, а цела – за вопратку? Паглядзіце
на птушак нябесных: яны ні сеюць, ні жнуць, ні збіраюць у засекі, і Айцец ваш
Нябесны корміць іх. Ці ж вы не больш вартыя за іх? І хто з вас, турбуючыся,
можа дадаць да свайго росту хоць адзін локаць? І аб вопратцы навошта
турбуецеся? Паглядзіце на палявыя лілеі,
як яны растуць: ні працуюць, ні прадуць. Кажу вам, што нават Саламон ва ўсёй
славе сваёй не апранаўся так, як адна з іх. Калі ж палявую траву, якая сёння
ёсць, а заўтра будзе кінута ў печ, Бог так апранае, ці не намнога больш вас,
малаверныя? Таму не турбуйцеся і не
кажыце: “Што нам есці?” або: “Што
піць?” або: “У што апрануцца?” Бо ўсяго гэтага шукаюць язычнікі. А ваш Айцец
Нябесны ведае, што вы маеце патрэбу ва ўсім гэтым. Шукайце найперш Валадарства
Божага і справядлівасці Ягонай, а гэта ўсё дадасца вам. Таму не турбуйцеся аб
заўтрашнім дні, бо заўтрашні дзень патурбуецца сам за сябе. Хопіць кожнаму дню
свайго клопату.
Т. Кэмпійскі
“Следам за Хрыстом: кн. II раздз. IV "Аб чыстай думцы і простым
намеры":
1. На двух крыллях лунае
чалавек над зямлёю – на прастадушнасці і чыстасці. Прастадушнасць павінна быць
у намерах, чыстасць у пачуццях. Прастадушнасць імкнецца да Бога, чыстасць
находзіць Яго і цешыцца. Ніякая справа ня будзе цяжкою, калі будзеш свабодным у
душы ад грэшных нахілаў. Калі нічога іншага ня будзеш старацца шукаць, як волі
Божай і карысці бліжняга, унутранай свабоды дазнаеш пад дастаткам. Калі б сэрца
тваё было простае – тады ўсенькія стварэнні былі б табе люстрам жыцця і кнігаю
святое навукі. Няма стварэння такога маленькага і марнага, якое не выказвала б
дабраты Бога.
