Малітва:
Прыйдзі,
Стварыцель Дух Святы, наведай вернікаў сваіх,
Напоўні
ласкай з вышыні сэрцы, што створаны Табой.
Названы Суцяшыцелем, Ты — найвышэйшы
Бога дар,
Жыцця крыніца і любоў, і узмацненне
нашых душ.
Ты
спасылаеш сем дароў, бо маеш сілу ад Айца.
Праз
Сына абяцаны нам, Ты мноствам моваў
прамаўляў.
Сваёю ласкай асвяці сэрцы і розум
нашыя,
І сэрцы нам аздараві, і нашы цноты
узмацняй.
Ты
злога духа адгані і супакоем адары,
Заўсёды
за сабой вядзі і прабачэнне грэшным дай.
Дай праз Цябе Айца пазнаць і шлях да Сына
пакажы.
Ты — Дух любові іх дваіх, верым Табе ва
ўсе часы.
Богу
Айцу хвала заўжды і Сыну ўваскрэсламу.
Суцяшыцелю,
Табе хвала на вечныя вякі. Амэн.
a) Мы часта як бы
спаралізаваныя з-за таго, што людзі думаюць пра нас. Мы баімся думкі нашых калег,
знаёмых; з-за аднаго слова, руху, іранічнай усмешкі мы адмаўляемся ад сваіх
перакананняў.
b) Езус не баяўся
фарысеяў, а тым больш іх крытыкі ці пагрозаў. Ён абараніў Магдалену ад
укаменавання. Сказаў нам: "А хто адрокся б ад Мяне перад людзьмі, ад таго
і Я адракуся перад Айцом Маім, які ў нябёсах" (Мц 10, 33).
Апосталам Ён прадказаў пераследванне, але ўзмоцніў іх, запэўніваючы: "У
свеце зведаеце ўціск, але будзьце адважнымі: Я перамог свет" (Ян 16, 33).
c) Як я адношуся да
людзкога суджэння? Ці кіруюся толькі гэтым у маіх паводзінах? Ці павожду
сябе ў духу хрысціянскіх прынцыпаў, нягледзячы на тое, што пра мяне скажуць
людзі? Ці галоўным матывам маіх паводзінаў заўсёды з'яўляецца мой абавязак,
воля Божая – ці можа страх перад калегам, яго злоснай усмешкай? Ці я пазбягаю
выконваць свае абавязкі, рэлігійныя практыкаванні ат страху перад высмейваннем?
Ці я сапраўды ганаруся Езусам Хрыстом, сваёй верай, сваім Хростам? Ці я не
саромеюся сведчыць, што я з'яўляюся хрысціянінам?
d) Панна Верная, Ты не
баялася ісці за Езусам падчас Яго Пакуты, калі ўсе Ім пагарджалі
і здзекваліся над Ім. Удзялі мне Сваю любоў да Яго, любоў, якая мацнейшая за
смерць.
Чытанне:
Мц
10, 19-35:
"Калі ж будуць выдаваць вас, не турбуйцеся, як або што сказаць, бо дадзена
будзе вам у тую гадзіну, што сказаць. Бо не вы будзеце гаварыць, а Дух Айца
вашага гаварыць будзе ў вас. Брат выдасць брата на смерць, і бацька дзіця; і
паўстануць дзеці супраць бацькоў, і заб’юць іх. І ўсе будуць ненавідзець вас за
імя Маё. Але той, хто вытрывае да канца, будзе збаўлены. Калі вас будуць
пераследаваць у гэтым горадзе, пераходзьце ў другі. Сапраўды кажу вам, што не пройдзеце
гарадоў Ізраэля, як прыйдзе Сын Чалавечы. Вучань не вышэйшы за настаўніка, і
слуга не вышэйшы за гаспадара свайго. Вучню дастаткова быць як настаўнік ягоны,
а слугу — як гаспадар ягоны. Калі гаспадара дому назвалі Бэльзэбулам, то тым
больш так назавуць хатніх яго. Не бойцеся іх, бо няма нічога схаванага, што б
не адкрылася, і патаемнага, што б не стала вядомым. Што кажу вам у цемры,
гаварыце пры святле, і што на вуха чуеце, прапаведуйце на дахах. Не бойцеся
тых, хто забівае цела, душы ж не могуць забіць; а больш бойцеся таго, хто можа
душу і цела загубіць у геене. Ці ж не два вераб’і прадаюцца за ас? I ніводзін з
іх не ўпадзе на зямлю без волі Айца вашага. У вас жа і валасы на галаве
палічаны. Таму не бойцеся: вы вартыя
больш за мноства вераб’ёў. Так кожнага, хто вызнае Мяне перад людзьмі, і Я
прызнаю перад Айцом Маім, які ў нябёсах. А хто адрокся б ад Мяне перад людзьмі,
ад таго і Я адракуся перад Айцом Маім, які ў нябёсах. Не думайце, што Я прыйшоў
прынесці спакой на зямлю. Не спакой прыйшоў Я прынесці, а меч. Бо Я прыйшоў
паставіць чалавека супраць бацькі ягонага, і дачку супраць маці яе, і нявестку
супраць свекрыві яе."
Т. Кэмпійскі
“Следам за Хрыстом: кн. III, раздз. XXXVI "Аб марнасці судоў
людзкіх":
1. Сыне, прытуліся сэрцам
назаўсёды к Госпаду і судоў людзкіх ня бойся, калі сумленне кажа табе, што ты
бязвінны і пабожны. Добра табе і шчаслівы ты, калі гэтак церпіш; ня цяжка будзе
табе цярпець, калі на Бога больш, чым на сябе спадзяешся. Многія шмат гавораць
і таму мала трэба ім верыць. Ды і немагчыма іх здаволіць. Хаця Святы Павел
імкнуўся ўсім быць мілым у Госпадзе і ўсё рабіў для ўсіх, аднак зусім не
глядзеў на тое, што людзьмі быў суджаны.
2. Рабіў даволі, бо рабіў
усё, што толькі магчыма дзеля паляпшэння і збаўлення людзкога, аднак ня здолеў
запабегчы, каб часам яго не абсудзілі або не зневажалі. І таму ўсё ён паручыў
Богу, які ўсё ведае, а толькі цярплівасцю ды пакораю бараніўся ад благіх
языкоў, што сколькі хацелі выдумвалі на яго розную брахню ды ўсялякую няпраўду.
Праўда, падчас нешта адказваў ён, каб ня вышла з ягонае маўчанкі людзям
слабейшым згаршэння.
3. Хто ж ты такі, каб
трэба было баяцца табе смяротнага чалавека? Сёння ёсць ён, а заўтра яго ня
будзе. Бога бойся, а таго, што людзі грозяць, палохацца ня будзеш. Хто табе
штосьці зробіць словамі або лаянкаю? Больш сабе блага наробіць, чым табе; і хто
б ён ня быў, не ўцячэ ад Божага суду. Ты мей Бога перад вачыма, ды не пачынай
сварыцца. А калі здаецца табе, што вось цяперака нехта крыўдзіць цябе ды сорам
ад яго церпіш зусім бязвінна, ня злуйся дзеля гэтага, каб цераз нецярплівасць
не паменшыць кароны славы твае. А хутчэй да мяне падымі ў Неба вочы свае, бо я
магу цябе выбавіць з усіх ганьбаў ды здзекаў, каб аддаць кожнаму паводле дзеяў
ягоных.
