Малітва:
Вітай, Зорка мора, Маці Хрыста-Бога,
Панна найчысцейша, верным
дапамога.
Ты, што прывітана словам Габрыэля,
Умацуй нас ў веры, усім спашлі надзею.
Вызваль з путаў грэху,
аддалі нядолю
I напоўні сэрцы нашы супакоем.
I прасі,
о Панна, Ты за нас Езуса,
Каб
мы захаваны былі ад спакусаў.
Маці ласкі Божай, будзь
для нас узорам -
Вызваленым з грэху, дай
жыць у пакоры.
Памажы, Марыя, нам знайсці дарогу,
Што вядзе да Неба, да яднання з Богам.
a) Ты Валадарка
ўсіх сэрцаў на зямлі. Адны называюць Цябе Маці, другія
Прытулкам, але ніхто з тых, хто Цябе пазнаў, не можа супрацівіцца каралеўскай
дабрыні і чуласці Твайго Сэрца.
b) Я б
хацеў быць Тваёй уласнасцю; хацеў бы быць, як кажа св. айец Кольбэ, Тваёй рэччу
і начыннем.
c)
Каралева Беларусі, на працягу тысяч гадоў Твае святыні з’яўляюцца гонарам нашых
гарадоў, а Твае каплічкі асвятляюць нашы дарогі. Ці не прыцягваеш Ты шматлікія
натоўпы да сталіцы Тваёй Любові ў Будславе. Ці не раздаеш Сваю любоў у столькіх
санктуарыях, якія слывуць цудамі? Каралева свету, усе Анёлы і Святыя
праслаўляюць Тваю хвалу. Ты Каралева Божага Сэрца: Бог Айцец, Сын Божы і Дух
Святы аздобілі Цябе найвялікшымі дарамі. Табе Бог ні ў чым не адмаўляе.
d) Мая
Валадарка, я хачу быць цалкам для Тваёй любові. Для Цябе мае штодзённыя
намаганні, праца і ахвяры. Я хачу зрабіць так, каб людзі Цябе яшчэ больш
любілі, аддавалі Табе сваё жыццё. Выкарыстай мяне, каб яшчэ большай была хвала
Твая і Твайго Сына ў маім сэрцы, у маёй Айчыне і на ўсёй зялмі.
Чытанне:
Ап 12, 1-17: “І знак вялікі з’явіўся на небе: жанчына, апранутая ў
сонца, і месяц
пад нагамі яе, а над
яе галавою вянок з дванаццаці зорак. Яна была цяжарная і крычала ад болю і родавых
пакутаў. І з’явіўся другі знак на небе: вось вялікі вогненны цмок з сямю
галовамі і дзесяццю рагамі, а над
галавой яго сем дыядэм. Хвост ягоны змятае траціну зорак нябесных і
кідае іх на зямлю. Цмок стаў перад жанчынаю, якая павінна была нарадзіць, каб
пажэрці дзіця, як толькі народзіць. І нарадзіла яна сына, мужчыну, які будзе
пасвіць усе народы жалезным кіем. І дзіцё было забрана ад яе да Бога і да Ягонага трона. А жанчына
ўцякла ў пустыню, дзе ёй было
падрыхтавана месца Богам,
каб яе кармілі там тысячудзвесце
шэсцьдзесят дзён. І ўзнялася вайна на небе: Міхал і анёлы ягоныя ваявалі з
цмокам. І цмок ваяваў, і ягоныя анёлы. Але не перамаглі, і ўжо не знайшлося
месца для іх на небе. І скінуты быў цмок вялікі, змей старадаўні, называны
д’яблам і сатаною, што зводзіць увесь свет. Ён скінуты быў на зямлю, і з ім разам
скінуты анёлы ягоныя. І пачуў я голас моцны, які казаў з неба: «Цяпер настала
збаўленне і сіла, і валадаранне Бога нашага, і ўлада Памазаніка Ягонага, бо
скінуты абвінаваўца братоў нашых, які дзень і ноч абвінавачваў іх перад Богам
нашым. Яны перамаглі яго дзякуючы крыві Баранка і дзякуючы слову сведчання
свайго; і не палюбілі жыцця свайго аж да смерці. Таму радуйцеся, нябёсы і ўсе,
хто насяляе іх. Гора зямлі і мору, бо сышоў д’ябал да вас у вялікім гневе,
ведаючы, што кароткі час яго!» А калі цмок
убачыў, што ён
скінуты на зямлю,
пачаў пераследаваць жанчыну, якая
нарадзіла мужчыну. І былі дадзены
жанчыне два вялікія арліныя крылы, каб яна ляцела ў пустыню на месца сваё, дзе
яе будуць карміць час, і часы, і палову часу
здалёк ад цмока. І пусціў змей з вуснаў сваіх за жанчынай ваду, быццам
раку, каб яе панесла рака. Але зямля
дапамагла жанчыне, і адкрыла зямля вусны свае, і паглынула раку, якую выпусціў
цмок з вуснаў сваіх. Тады раззлаваўся цмок на жанчыну і распачаў вайну з
астатнімі яе нашчадкамі, якія захоўваюць запаведзі Бога і маюць сведчанне
Езуса.”
Св. Л. дэ Манфор “Трактат аб сапраўдным ушанаванні
Найсвяцейшай Дзевы Марыі” 28. 76; ЛСМ 221-221:
[28] Марыя загадвае ў небе анёлам і святым. Як узнагароду за Яе глыбокую пакору Бог даў Ёй уладу і заданне запоўніць
святымі пустыя пасады анёлаў, што
адышлі, што ўпалі праз сваю пыху. Такая воля Найвышэйшага, што
ўзвялічвае пакорных. Ён жадае, каб Неба, зямля і пекла безумоўна
падпарадкоўваліся загадам пакорнай Марыі, якую Ён учыніў Валадаркай неба і
зямлі, Галавой Яго войска, Скарбніцай, што захоўвае Яго скарбы,
Размеркавальніцай Яго ласкаў, Майстрам Яго вялікіх цудаў, Заступніцай роду
чалавечага, Пасрэдніцай паміж чалавекам і Богам, Пагрозай ворагаў Бога і вернай
Спадарожніцай Яго велічы і трыюмфу.
[76] Тым больш, што, як я ўжо
сказаў, Святая Дзева — Каралева і Валадарка неба і зямлі: «Ecce imperio Dei omnia subjiciuntur et Virgo; ecce imperio Virginis omnia subjiciuntur et Deus: Уладзе Бога
падпарадкоўваецца ўсё, нават Дзева; уладзе Дзевы падпарадкоўваецца ўсё, нават
Бог», — кажуць святы Ансэльм, святы Бернард, святы Бернардын, святы
Банавэнтура. Ці ў Святой Дзевы не столькі падданых і нявольнікаў, колькі людзей
на зямлі? Ці не справядліва тое, што пры такой колькасці нявольнікаў з прымусу
ёсць столькі нявольнікаў любові, што па добрай волі выбіраюць Марыю сваёй
гаспадыняй і ахвяруюцца Ёй у якасці нявольнікаў? Як жа так? Людзі і дэманы маюць дабраахвотных нявольнікаў, а Марыя — не? Як жа так? Гэта гонар для Караля — Яго Спадарожніца будзе мець
нявольнікаў і будзе мець поўнае права над іх жыццём і смерцю. Таму што гонар і
ўлада аднаго — гэта гонар і ўлада другога. Таму з упэўненасцю можна сказаць,
што Наш Госпад — найлепшы з усіх сыноў — даў Сваёй Святой Маці ўдзел у Сваёй
уладзе. Ці ж можа Ён у такім разе не дазволіць Ёй мець Сваіх нявольнікаў? Ці Ён
шануе і любіць Сваю Маці менш, чым Артаксэркс Эстэр і Саламон Вірсавію? Хто
асмеліцца сказаць гэта ці нават падумаць?
[221] Таму, каб, у нейкім
сэнсе, быць больш мудрым, чым Саламон, трэба аддаць у рукі Марыі ўсё, што мы
маем, а таксама скарб над скарбамі Езуса Хрыста, каб Яна дзеля нас Яго
сцерагла. Мы вельмі крохкія судзіны; не
складайма у іх гэты каштоўны скарб і гэтую нябесную манну. У нас зашмат ворагаў,
зандта спрытных і дасведчаных; не давярайма нашай асцярожнасці і нашай моцы. У
нас вельмі шмат згубнага досведу ўласнай нясталасці і натуральнай
легкадумнасці; не давярайма сваёй мудрасці і дбайнасці.
[222] Mарыя мудрая: складайма ўсё ў Яе
рукі; Яна зможа добра распарадзіцца намі і ўсім, што нам належыць дзеля большай
хвалы Божай.
Марыя міласэрная: Яна любіць
нас, як сваіх дзяцей і слугаў; ахвяруйма Ёй усе, і мы нічога не страцім; Яна
зробіць так, што ўсё будзе нам на карысць.
Марыя шчодрая: Яна вяртае
больш, чым Ёй даюць; аддайма Ёй усё, што
мы маем, бяз рэшты; мы атрымаем тысячакроць больш, як кажуць, адной рукой Яна
бярэ, дзьвума аддае.
Марыя магутная: нішто не можа
выкрасці тое, што аддадзена ў Яе рукі; аддайма сябе ў Яе рукі; Яна абароніць
нас і дапаможа перамагчы ўсіх нашых ворагаў.
Марыя верная: Яна не дазволіць,
каб заблукала або згубілася тое, што Ёй аддаюць. Яна Дзева, у найвышэйшай
ступені верная Богу і людзям. Яна верна
зберагла і захавала ўсё, што Бог Ёй даверыў, не згубіўшы найменшай часткі; і
таксама цяпер Яна кожны дзень беражэ, з асаблівым клопатам, тых, хто цалкам
аддаўся Яе заступніцтву і апякунству.
Таму ўсё даручым Яе
вернасці; прычэпімся да Яе, як стаўпа,
які нельга зваліць, як да якара, які нельга адчапіць, або хутчэй, як да гары
Сіён, якую нельга пахіснуць.
Якія б сляпыя, якія б слабыя і
нясталыя мы не былі па сваёй натуры, і якія б шматлікія і злосныя не былі нашыя
ворагі, мы не памылімся, ніколі не заблукаем і ніколі не будзем мець няшчася
згубіць ласку Божую і бязмежны скарб Спрадвечнай Мудрасці.
