Малітва:
Прыйдзі,
Стварыцель Дух Святы, наведай вернікаў сваіх,
Напоўні
ласкай з вышыні сэрцы, што створаны Табой.
Названы Суцяшыцелем, Ты — найвышэйшы
Бога дар,
Жыцця крыніца і любоў, і узмацненне
нашых душ.
Ты
спасылаеш сем дароў, бо маеш сілу ад Айца.
Праз
Сына абяцаны нам, Ты мноствам моваў
прамаўляў.
Сваёю ласкай асвяці сэрцы і розум
нашыя,
І сэрцы нам аздараві, і нашы цноты
узмацняй.
Ты
злога духа адгані і супакоем адары,
Заўсёды
за сабой вядзі і прабачэнне грэшным дай.
Дай праз Цябе Айца пазнаць і шлях да Сына
пакажы.
Ты — Дух любові іх дваіх, верым Табе ва
ўсе часы.
Богу
Айцу хвала заўжды і Сыну ўваскрэсламу.
Суцяшыцелю,
Табе хвала на вечныя вякі. Амэн.
a) Ці
выпадкова тое, што я ў дадзены момант той, хто я ёсць? Напэўна
не. Мая сям’я, асяроддзе, акалічнасці жыцця, мае заняткі, адным словам, маё
жыццё было прадбачана Божай Любоўю.
b) Пан
Езус таксама, як і я, апынуўся перад абліччам свайго прызначэння. Ён сказаў:
"Вось іду выконваць Тваю волю" (Габр
10, 9). І даў цалкавітую згоду
распараджацца сваім жыццём.
c) Ці я
рэагую на кіраванне Божага Провіду? Ці я незадаволены, узбунтаваны, ці гатовы
прыняць волю Божую такой, якая яна ёсць? Ці стараюся ў змяняючыхся акалічнасцях
майго жыцця ўбачыць праяўленне волі Божай? Ці бачу ў іх дабрыню і любоў да
мяне? Ці стараюся растлумачць гэта іншым асобам, якія толькі наракаюць? Ці я
сапраўды веру ў прадбачлівую апеку Божага Айцоўства нада мной? Ці сведчу аб гэтым?
Ці дастаткова давяраю Богу ў выпрабаваннях і цяжкасцях? Ці маю пачуццё
абавязку? Ці гатовы на любую ахвяру, каб быць верным сваім абавязкам, каб
сумленна іх выконваць, таму што Бог даручае мне гэтую працу і магчымасць яе
выканаць? Ці я перакананы ў вялікай вартасці добра выкананай працы? Яе людзкой
вартасці, а таксама асвячальнай – Божай? Ці я ўсведамляю, што ўсё, што мяне
адрывае ад майго абавязку стану, які з’яўляецца Божай воляй, напэўна выбівае мяне
з каляіны і вядзе да няшчасця?
d) Найвярнейшая Панна, будзь пры
мне кожную хвіліну і дапамагай мне старанна выконваць мае абавязкі, гэта
значыць выконваць Божую волю адносна мяне.
Чытанне:
Ян
13, 1-10: “Перад святам Пасхі Езус, ведаючы, што прыйшла
Ягоная гадзіна перайсці з гэтага свету да Айца, палюбіўшы сваіх у свеце,
дарэшты палюбіў іх. І падчас вячэры, калі
д’ябал ужо схіліў сэрца Юды Сымонавага Іскарыёта, каб выдаць Яго, Езус,
ведаючы, што Айцец усё аддаў у рукі Ягоныя і што Ён выйшаў ад Бога і да Бога ідзе,
устаў з-за стала, скінуў верхнюю вопратку і, узяўшы палатно, падперазаўся.
Потым наліў вады ў місу і пачаў абмываць ногі вучням, і выціраць палатном, якім
быў падперазаны. Падышоў да Сымона Пятра. Той сказаў Яму: «Пане, Ты хочаш
абмыць мне ногі?» Езус адказаў яму: «Тое, што Я раблю, Ты цяпер не разумееш,
але зразумееш пасля». Сказаў Яму Пётр: «Не, не абмыеш ніколі маіх ног!» Езус
адказаў яму: «Калі не абмыю цябе, не будзеш мець удзелу са Мною». Сымон Пётр
кажа Яму: «Пане, не толькі ногі, але і рукі, і галаву!» Сказаў яму Езус:
«Абмытаму трэба толькі ногі абмыць, бо ўвесь чысты. І вы чыстыя, але не ўсе».
Т.
Кэмпійскі “Следам за Хрыстом: кн. III, раздз. XVII “Усе нашы клопаты Богу даручыць трэба”:
1. Езус
Хрысту: Сыне, дазволь рабіць мне з табою, што захачу: Я ведаю, што патрэбна
табе. Ты думаеш па-чалавечаму ды судзіш паводле таго, куды цябе клоніць нахіл
твой.
2. Вучань:
Праўду, Пане, Ты кажаш. Большы дагляд Твой нада мною, чымся ўсё, што я мог бы
сабе выклапатаць. Слаба стаіць той, хто не даручыў Табе ўсіх сваіх клопатаў.
Пане, няхай бы толькі воля мая шчырая і праўдзівая ў Табе супачыла, а рабі, што
хочаш са мною. Бо ж толькі дабром будзе тое, што зробіш Ты мне. Калі захочаш
пакінуць мяне ў цемры – будзь бласлаўлёны, калі захочаш, каб быў я ў святле –
будзь ізноў бласлаўлёны. Калі захочаш мяне пацешыць – будзь бласлаўлёны, калі і
ў клопаты кінеш мяне – будзь аднолькава заўсёды бласлаўлёны.
3. Езус
Хрыстус: Гэткім, сыне, трэба быць, калі хочаш ісці за Мною. Трэба, каб быў ты
такім ахвотным цярпець, як і радавацца. Аднолькава трэба любіць бяду і галечу,
як і багацці з дастаткамі.
