Малітва:
Вітай, Зорка мора, Маці Хрыста-Бога,
Панна найчысцейша, верным
дапамога.
Ты, што прывітана словам Габрыэля,
Умацуй нас ў веры, усім спашлі надзею.
Вызваль з путаў грэху,
аддалі нядолю
I напоўні сэрцы нашы супакоем.
I прасі,
о Панна, Ты за нас Езуса,
Каб
мы захаваны былі ад спакусаў.
Маці ласкі Божай, будзь
для нас узорам -
Вызваленым з грэху, дай
жыць у пакоры.
Памажы, Марыя, нам знайсці дарогу,
Што вядзе да Неба, да яднання з Богам.
a) Сёння
я ўваходжу ў Бетлеемскую гроту. Станаўлюся на калені перад дзіцяткам, маім
Богам. Гляджу на Яго з любоўю. Бачу Яго на руках Яго Маці, якая таксама і мая
Маці.
b) Ці можна
было калі-небудзь спадзявацца на такое шчасце? Любоў да Езуса так перапаўняе
Твае Сэрца, Марыя, што ахоплівае таксама і мяне, беднага слабога чалавека,
забруджанага грахамі.
c) Маці
Божая, Ты нарадзіла Езуса. Ты дала нам самы вялікі Скарб. Якая ж была Твая
радасць, Марыя. Праз Цябе ўцелавілася і прыйшла ў свет Спрадвечная Мудрасць.
Бог даверыў Табе Свайго Адзінароднага Сына. Які ж вялікі давер меў да Цябе
Ўсемагутны Бог. Якая ж вялікая была любоў Бога да Цябе. Ці я гэта ўсведамляю? Ці
я маю хоць крышачку той любові і даверу да Цябе? Ці гатовыя я таксама цалкам
даверыцца Табе?
d)
Найлепшая Маці, мне так патрэбна Твая любоў. Прытулі мяне да Сябе. Асвяці мяне,
каб я зразумеў, што я за ўсё павінен Табе дзякаваць. Я хачу вельмі моцна Цябе
любіць, бо ўсё, што Бог мне дае, Ён дае праз Цябе.
Чытанне:
Лк 2,
1-20: "У тыя
дні выйшаў загад ад цэзара Аўгуста зрабіць перапіс па ўсёй зямлі. Гэта быў
першы перапіс падчас панавання Квірынія ў Сірыі. І пайшлі ўсе запісвацца, кожны
ў свой горад. Пайшоў таксама і Юзаф з
Галілеі, з горада Назарэта, у Юдэю, у горад Давіда, званы Бэтлеем, бо ён быў з
дому і роду Давіда, каб запісацца з Марыяй, заручанай з ім,
якая была цяжарнай. А калі яны былі там, надышоў Ёй час нарадзіць. І нарадзіла
Сына свайго першароднага. І спавіла Яго, і паклала ў яслі, бо
не было ім месца ў заездзе. У той ваколіцы былі на полі пастухі, якія вартавалі
ўначы свой статак. І з’явіўся ім анёл Пана, і хвала Пана асвяціла іх, і вялікі
страх ахапіў іх. І сказаў ім анёл: «Не бойцеся, я абвяшчаю вам вялікую радасць,
якая будзе для ўсяго народу, бо нарадзіўся вам сёння ў горадзе Давіда Збаўца,
якім ёсць Хрыстус Пан. І вось вам знак: знойдзеце Немаўля спавітае і
пакладзенае ў яслях». Раптам з анёлам з’явілася вялікае войска нябеснае, якое
праслаўляла Бога і ўсклікала: «Хвала на вышынях Богу, а
на зямлі спакой людзям добрай волі». Калі анёлы адышлі ад іх на неба, пастухі
сказалі адзін аднаму: «Пойдзем у Бэтлеем і паглядзім, што там сталася і пра што
абвясціў нам Пан». І пайшлі яны, спяшаючыся, і знайшлі Марыю і Юзафа, і
Немаўля, якое ляжала ў яслях. А калі ўбачылі, расказалі тое, што было абвешчана
ім пра гэтае Дзіця. Усе, хто чуў, дзівіліся таму, што расказвалі ім пастухі. А
Марыя захоўвала ўсе гэтыя словы, разважаючы ў
сэрцы сваім. І вярнуліся пастухі, праслаўляючы і хвалячы Бога за ўсё, што
пачулі і ўбачылі, як было сказана ім.”
Св. Л. дэ Манфор “Трактат аб сапраўдным ушанаванні
Найсвяцейшай Дзевы Марыі” 139-140:
[139] Другі матыў, які паказвае нам, што вельмі патрэбна і карысна для
хрысціяніна цалкам прысвяціць сябе Найсвяцейшай Дзеве, каб больш дасканала
належаць Езусу Хрысту.
Гэты добры Настаўнік не
пасаромеўся замкнуцца ва ўлонні Святой Дзевы як вязень і нявольнік любові і
быць Ёй паслухмяным і падданым трыццаць гадоў. І тут, паўтараю, чалавечы розум губляецца,
калі пачынае сур’ёзна разважаць над гэтымі паводзінамі Уцелаўлёнай Мудрасці,
якая не пажадала аддацца людзям адразу, але толькі праз Найсвяцейшую Дзеву, і
не пажадала прыйсці ў свет дарослым незалежным чалавекам, але бедным маленькім
дзіцяткам, залежным ад Сваёй святой Маці. Гэтая бясконцая Мудрасць, якая нязмерна жадала праславіць Бога — Свайго
Айца і ўратаваць людзей, не знайшла найлепшага і найпрасцейшага сродку гэта
зрабіць, як ува ўсім падпарадкавацца Найсвяцейшай Дзеве, і не толькі на працягу
першых васьмі, дзесяці ці адзінаццаці гадоў свайго жыцця, як іншыя дзеці, але
трыццаці. І сваім трыццацігадовым падпарадкаваннем і залежнасцю ад Найсвяцейшай
Девы Яна праславіла Бога — Свайго Айца больш, чым калі б Яна выкарыстала гэты
час на цуды, абвяшчэнне Добрай Навіны па ўсёй зямлі, навяртанне грэшнікаў. Калі
б так, то Яна б гэта зрабіла. O! Праслаўляйце
велічна Бога, падпарадкоўваючыся Марыі па прыкладзе Езуса!
Маючы перад сваімі вачыма такі
выразны і вядомы прыклад, ці можам мы быць настолькі неразважлівымі, каб шукаць
больш дасканалы сродак і больш
кароткі шлях, каб праславіць Бога,
замест таго, каб падпарадкавацца Марыі па прыкладзе Яе Сына?
[140] Каб даказаць неабходнасць
нашай залежнасці ад Найсвяцейшай Дзевы, трэба нагадаць сабе ўсё тое, што я
сказаў раней, спасылаючыся на прыклад Айца, Сына і Духа Святога ў залежнасці,
якую мы павінны мець ад Найсвяцейшай Дзевы. Айцец даў і дае нам Сына толькі
праз Яе, фармуе сабе дзяцей толькі праз Яе і надзяляе Сваімі ласкамі толькі
праз Яе. Бог Сын прыняў людское цела дзеля ўсяго свету толькі праз Яе, кожны
дзень Ён фармуецца і робіцца прысутным толькі праз Яе ў еднасці з Духам Святым
і надзяляе сваімі цнотамі і заслугамі толькі праз Яе. Бог Дух Святы ўфармаваў
Езуса толькі праз Марыю, толькі ў Ёй фармуе часткі Яго Містычнага Цела і
размяркоўвае Свае дары і ласкі толькі праз Яе. Пасля столькіх прыгожых
прыкладаў Святой Тройцы ці можам мы, калі толькі мы не зусім сляпыя, абысціся
без Марыі і не прысвяціць сябе Ёй, каб належаць Ёй і праз Яе ісці да Бога і ахвяраваць
сябе Яму?
